Η Άννα Κατσαρώνα αποτελεί μια ακόμα αθλήτρια στον χώρο του στίβου που έχει φέρει τίτλους και διακρίσεις. Η νεαρή αθλήτρια του Ηρακλή έχει αγωνιστεί στα 60 μέτρα κλειστό με εμπόδια και στα 100 μέτρα.
Στο Iraklis-press24 μίλησε για το πως ξεκίνησε με τον στίβο, πόσο δύσκολη είναι η ζωή στον πρωταθλητισμό, αλλά πρόσθεσε και πολλά ακόμα.
Αναλυτικά
- Ποια ήταν η σπίθα Άννα ώστε να σε ωθήσει να ασχοληθείς με το άθλημα μετ’ εμποδίων ;
«Ξεκινώντας από τις ακαδημίες μιας ομάδας είχα επαφή με όλα τα αγωνίσματα του στίβου. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν τα εμπόδια και το μήκος. Τα εμπόδια είναι μια πρόκληση, τα ξεπερνάς και συνεχίζεις. Η πρώτη μου συμμετοχή σε αγώνες στίβου ήταν στο αγώνισμα μετ’ εμποδίων είχα βγει 1η και έτσι άρχισαν όλα».
- Πόσο δύσκολη είναι η ζωή ενός αθλητή ώστε να παραμείνει σε υψηλά επίπεδα;
«Είναι αρκετά δύσκολη. Από οικονομική πλευρά ένας αθλητής χρειάζεται στήριξη για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της προπόνησης, τον κατάλληλο εξοπλισμό. Έπειτα χάνονται ώρες στην προπόνηση και στο πανεπιστήμιο που δεν μου επιτρέπουν να δουλέψω άρα το βάρος πέφτει στους γονείς. Είμαι 20 χρονών και δεν μου αρέσει αυτό. Ο σύλλογος κάνει αυτό που μπορεί και είμαι ευχαριστημένη. Από την πλευρά της καθημερινής ζωής προσωπικά σπουδάζω στις Σέρρες ενώ προπονούμαι και μένω στη Θεσσαλονίκη. Η καθημερινή μετακίνηση είναι κουραστική, επηρεάζει την προπόνηση. Τέλος, κάποιες μέρες οι φίλοι μου σχεδιάζουν κάτι το οποίο θέλω αλλά δεν μπορώ να ακολουθήσω. Όμως δεν το μετανιώνω γιατί αυτό που κάνω είναι κάτι που διάλεξα και αγαπώ για αυτό συνεχίζω όσο δύσκολο κι αν είναι. Εξάλλου εμπόδια ξεπερνάω… μέχρι να φτάσω τον στόχο».
- Πριν από κάποιους επίσημους αγώνες, υπάρχει το άγχος για να είσαι μέσα στην πρώτη τριάδα;
«Κάποτε το σκεφτόμουν πολύ περισσότερο, πλέον έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην προπόνηση που έκανα για να φτάσω εδώ οπότε προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για να έρθει το κατάλληλο αποτέλεσμα. Το άγχος είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση όμως η ψυχολογία έχει μεγαλύτερη βαρύτητα σε εμένα».
- Ένα σχόλιο για τους προπονητές σου;
«Με τον προπονητή μου Κώστα Χήτα είμαστε από την αρχή μαζί και τον εμπιστεύομαι απόλυτα στην δουλειά που κάνουμε. Τον θαυμάζω γιατί δεν σταματάει ποτέ, βρίσκει συνέχεια νέες μεθόδους για να γίνεται η προπόνηση όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική και ευχάριστη».
- Πλέον είσαι αθλήτρια του Ηρακλή που τα τελευταία χρόνια κάνει άλματα στον χώρο του στίβου. Πως ένιωσες όταν ήρθες στον σύλλογο;
«Είναι τιμή μου που είμαι μέλος αυτού του ιστορικού συλλόγου. Ο Ηρακλής για έμενα δεν είναι απλά μια ομάδα, είναι ιστορία… “και χρόνια γράφει η ιστορία…”. Μέσα από δύσκολες καταστάσεις ο σύλλογος ξανά γεννιέται από την προσπάθεια ανθρώπων που τον αγαπούν. Θέλω να βοηθήσω με την αγωνιστική μου παρουσία όσο περισσότερο μπορώ. Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τον κ. Γιώργο Τσίντζιλη που με εμπιστεύτηκε».
- Η πανδημία θα φέρει αλλαγές στον χώρο του αθλητισμού. Τι βλέπεις να γίνεται από εδώ και πέρα;
«Η πανδημία ήταν κάτι που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Είναι λογικό να έχουμε βγει όλοι από το πλάνο της προπόνησης που είχε σχεδιαστεί χωρίς την πανδημία. Ακούγεται πως θα γίνουν αγώνες χωρίς κόσμο και το θεωρώ ψυχρό να αγωνίζεσαι σε ένα άδειο στάδιο. Ο κόσμος και η αδρεναλίνη της κερκίδας εμψυχώνει τους αθλητές. Πιστεύω ότι αυτό είναι και το ωραίο, να μοιράζεται ο αθλητής τον αγώνα με τους θεατές. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να μην γίνουν αγώνες αν οι συνθήκες το επιτρέπουν».
- Είναι όνειρο κάθε αθλητή-ας να πάει στους Ολυμπιακούς αγώνες;
«Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός, όλοι μπορούν να το ονειρεύονται όμως για εμένα δεν είναι πρωταρχικός μου στόχος».
- Το δικό σου μήνυμα προς τον κόσμο του Ηρακλή;
«Ο κόσμος να συνεχίσει να στηρίζει όλα τα τμήματα της ομάδας. Όλοι μαζί μπορούμε να ανεβάσουμε τον Ηρακλή εκεί που αξίζει να είναι».
