Η Όλγα Βουτσά ξεκίνησε από νεαρή ηλικία να ασχολείται με το άθλημα του βόλεϊ. Η ίδια πλέον είναι στις ακαδημίες γυναικών του Ηρακλή, αλλά και στην πρώτη ομάδα.
Επιπλέον αναφέρθηκε για το πως ήρθε στον Ηρακλή, αλλά και πολλά ακόμα μέσο του Iraklis-press24.gr.
Αναλυτικά
- Όλγα ασχολείσαι πολλά χρόνια με το άθλημα του βόλεϊ. Τι σε είχε ωθήσει για να το ξεκινήσεις;
«Σαν παιδί και εγώ ξεκίνησα στο χώρο του βόλεϊ τελείως τυχαία. Ξεκίνησα σε ηλικία 10 ετών κατόπιν μετρήσεων που μας έκαναν στο σχολείο. Με την πρώτη μου επαφή όμως με την μπάλα και το γήπεδο και φυσικά με την βοήθεια του προπονητή μου το μικρόβιο μπήκε για τα καλά μέσα μου.
Το βόλεϊ είναι ένα άθλημα το οποίο απαιτεί επανάληψη, υπομονή, πειθαρχία, ομαδικότητα και αποφασιστικότητα. Όλα αυτά με έκαναν να ακολουθήσω το άθλημα μέχρι και σήμερα. Μου έδωσε εφόδια στη ζωή καθώς με βοήθησε να δουλεύω ομαδικά, να διαθέτω υπομονή και επιμονή, πειθαρχία και αυτοπεποίθηση στην λήψη αποφάσεων»
- Πλέον είσαι στα τμήματα υποδομής του Ηρακλή. Όταν σου ήρθε αυτή πρόταση, πως ένιωσες;
«Όταν μου ήρθε η πρόταση να αναλάβω τα τμήματα υποδομής του Ηρακλή ένιωσα συγκίνηση, καθώς αποτελεί ιστορικός σύλλογος και με μεγάλη ιστορία στο χώρο του βόλεϊ αλλά και όχι μόνο. Είναι τιμή μου που είμαι σε έναν τόσο ιστορικό σύλλογο και που θα βάλω και εγώ το λιθαράκι μου στην ανάπτυξη των υποδομών του Ηρακλή.
Οι διοίκηση και οι προπονητές του Ηρακλή με υποδέχτηκαν με μεγάλη αγάπη κάτι που εισέπραττα και καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Υπήρχε πολύ καλή συνεργασία με όλους τους προπονητές αλλά και με την διοίκηση».
- Σκεφτόσουν ότι κάποια στιγμή θα γίνει προπονήτρια; Ήταν μέσα στις επιλογές σου;
«Η καθημερινότητά μου πάντα με έβρισκε μέσα στο γήπεδο. Οπότε κάποια στιγμή σκέφτηκα πως θα ήθελα πολύ όσα διδάχθηκα από τους προπονητές μου να τα μεταφέρω στην νέα γενιά. Ήμουν πολύ τυχερή στο χώρο του βόλεϊ που συνεργάστηκα με αξιόλογους προπονητές και ο καθένας ξεχωριστά με έκανε κάθε χρόνο να λατρεύω και περισσότερο το άθλημα, να γίνομαι καλύτερη και σαν άνθρωπος αλλά και να μην το βάζω κάτω».
Συνεχίζοντας, είπε: «Παρόλο που οι σπουδές μου αφορούν τα Οικονομικά, για μένα ήταν όνειρο να ασχοληθώ και με την προπονητική. Προπονώ αναπτυξιακά τμήματα από το 2007 μέχρι και σήμερα. Θεωρώ πολύ δημιουργικό να πλάθεις ένα μικρό παιδί στον αθλητισμό, να παρακολουθείς την εξέλιξή του και η μεγαλύτερη επιβεβαίωση των συναισθημάτων είναι όταν το βλέπεις τα παιδιά αυτά να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν μέσα στο γήπεδο και μέσω του αθλητισμού».
- Ο Ηρακλής δίνει ευκαιρίες στα τμήματα υποδομής και τα τελευταία χρόνια η ομάδα των γυναικών αποτελείται από παίκτριες της ακαδημίας. Το δικό σου σχόλιο.
«Είναι πολύ βασικό ένας σύλλογος να «βγάζει» δικά του παιδιά και θεωρείται μεγάλη επιτυχία η Γυναικείο ομάδα του Ηρακλή να αποτελείται από παίκτριες των ακαδημιών. Ο Ηρακλής πολλά χρόνια τώρα χρησιμοποιεί παιδιά από τα τμήματα υποδομών του συλλόγου για να στελεχώνουν τα αγωνιστικά τμήματα. Έχει το πλεονέκτημα των εγκαταστάσεων αλλά και την ποιότητα που παρέχει για την ανάδειξη των ταλέντων. Καθώς έχω παρακολουθήσει τις προπονήσεις όλων των τμημάτων του συλλόγου, από τα αναπτυξιακά έως και τα αγωνιστικά γίνεται ορθή δουλειά, πραγματοποιούνται camp στις γιορτές των Χριστουγέννων και το καλοκαίρι ώστε τα παιδιά να συνεχίσουν να έχουν επαφή με το άθλημα. Οι προπονητές είναι δίπλα στα παιδιά, και τα παιδιά που βρίσκονται στον Ηρακλή, μία ομάδα όπου προωθεί τα παιδιά του στα αγωνιστικά τμήματα και στο τμήμα του Γυναικείου δίνει ώθηση να κίνητρο να γίνονται καλύτερα».
- Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να προπονείς παιδιά; Διότι δεν υπάρχει μόνο η σωματική άσκηση, αλλά και άλλα συναισθήματα;
«Είναι ευλογία και δώρο να συναναστρέφεσαι μαζί τους. Γιατί μαζί τους κάνεις ταξίδι στο παρελθόν παρατηρώντας αυτά τα πλάσματα να χτίζουν το μέλλον. Είναι αυτή η αύρα τους κιόλας, η καθαρή που σε παρασύρει κι εσένα να γίνεις ξανά παιδί. Είναι αρκετά δύσκολο να προπονείς παιδιά αλλά ταυτόχρονα πολύ δημιουργικό. Εκτός από προπονητής που προσπαθείς να διδάξεις σωστή τεχνική για το άθλημα του βόλεϊ, καλούμαστε να είμαστε και σωστοί παιδαγωγοί αλλά και να τους διδάξουμε την πειθαρχία, ομαδικότητα και ψυχισμό.
Γι’ αυτά τα παιδιά είσαι το πρότυπό τους και πίστεψέ με είναι το μεγαλύτερο άγχος»
Επιπλέον πρόσθεσε: «Όπως αναφέρεις εκτός από τη σωματική άσκηση εμπλέκονται και άλλα συναισθήματα. Πρέπει να στηρίξουμε τα παιδιά και στην απογοήτευση και την αποτυχία. Άλλωστε όλα μέσα στο «παιχνίδι» του αθλητισμού είναι. Όπως η νίκη αλλά και η ήττα.
Εκτός από τη σωματική άσκηση που πρέπει να προσφέρουμε στα παιδιά, τα προπονούμε έτσι ώστε να αναπτυχθεί σωστά η ψυχολογία τους η οποία αποτελεί και θεμέλιο επίτευξης των υψηλών επιδόσεων.
Ως προπονητές δίνουμε έμφαση στην συχνή ενθάρρυνση σε συνδυασμό με χρήση οδηγιών και διόρθωση λαθών και προτιμώνται από τους ίδιους τους αθλητές και τους βοηθούν ώστε να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό για να πετύχουν.
Είμαστε δίπλα τους και στηρίζουμε την κάθε προσπάθεια των μικρών μας ηρώων που δίνουν τεράστιο αγώνα στην καθημερινότητα αλλά και μέσα στο γήπεδο».
- Το βόλεϊ γυναικών στην Ελλάδα δεν έχει την εμπορικότητα που υπάρχει σε άλλες χώρες, όπως και η χρηματοδότηση. Το δικό σου σχόλιο;
«Το βόλεϊ γυναικών στην Ελλάδα δεν έχει την εμπορικότητα που υπάρχει σε άλλες χώρες, όπως και η χρηματοδότηση. Το δικό σου σχόλιο; Για να φτάσουμε να μιλάμε για εμπορικότητα ας σημειώσουμε για αρχή πως η Α1 Γυναικών στην Ελλάδα θεωρείται ερασιτεχνική, όταν στο εξωτερικό είναι επαγγελματίες παίκτριες. Κατά τον όρο αυτό μια παίκτρια Γυναικείου τμήματος στην Ελλάδα δεν θα ήταν εφικτό να ζήσει και να αφιερώσει όλο της το χρόνο στο γήπεδο καθώς οι ανάγκες επιβίωσης στη χώρα μας θα την στρέψει σε αναζήτηση εργασίας όπου θα της αποσπάσει πολύτιμο χρόνο από το γήπεδο. Και μιλάμε πάντα για μία κατηγορία όπου υφίστανται αποστολές σε όλη την Ελλάδα για την συμμετοχή μίας ομάδας στο Πρωτάθλημα της Α1, πόσο μάλλον αν κοιτάξουμε και τις χαμηλότερες κατηγορίες που ισχύει το ίδιο. Πως μπορούν να υπάρχουν στόχοι από τους αθλητές όταν γνωρίζουν πως η ανώτερη κατηγορία έχει απαιτήσεις? Και πως να ανταπεξέλθουν οι σύλλογοι είτε μικροί είτε μεγάλοι που έχουν στόχο την άνοδο της ομάδας τους αλλά γνωρίζουν πως αυξάνονται και οι απαιτήσεις οικονομικές, όταν σήμερα προσπαθούν να διατηρήσουν την εικόνα τους και την φήμη τους σε μία υπάρχουσα οικονομική κρίση. Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν υφίσταται η αντίστοιχη αντιμετώπιση και χρηματοδότηση για το άθλημα αυτό και ειδικά στο Γυναικείο τομέα».
Η νεαρή προπονήτρια αναφέρθηκε για την Εθνική ομάδα, επισημαίνοντας τα εξής: « Ας μην ξεχνάμε, ότι παράλληλη πορεία και φιλοσοφία, είναι και η ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα και της Εθνικής μας ομάδας, που επίσης είναι εφαλτήριο στη μετάβαση για την εμπορικότητα του αθλήματος. Όταν τα παιδιά (κορίτσια) από μικρή ηλικία θα θέτουν στόχο την ένταξη τους στην Εθνική ομάδα, θα γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικός ο δρόμος προς τον στόχο με μόνο αποτέλεσμα τη βελτίωση του επιπέδου του βόλεϊ, που θα το καταστήσει και πιο εμπορικό. Όταν λοιπόν φτάσει η Ελλάδα να ‘βγάζει’ ομάδες σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, θα καταστήσει και το άθλημα με υψηλό πήχη ανταγωνιστικότητας. Απλά για αρχή, θα πρέπει να πειστούν ότι για να επενδύσουν στο Βόλεϊ για να έχουν και τις προαναφερθείσες επιτυχίες»,.
- Πως πέρασε η Όλγα Βουτσά στην καραντίνα;
«Ζούμε μία κατάσταση πρωτόγνωρη αλλά για καλό όλων μας πρέπει να διατηρηθούν οι κανονισμοί που έχει εκδώσει το κράτος. Σίγουρα έχει αλλάξει η καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων αλλά με υπομονή και δύναμη θα το ξεπεράσουμε όλοι μαζί και αργότερα υγιείς πια θα βρεθούμε με τους φίλους μας, την καθημερινή μας ρουτίνα και εμείς οι αθλητές ξανά στα γήπεδα.
Η καραντίνα με βρίσκει να περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου κάτι το οποίο ήταν δύσκολο πιο πριν λόγω καθημερινών υποχρεώσεων. Παρ΄ όλο που συνεχίζω την εργασία μου, σίγουρα βρίσκω περισσότερο χρόνο για διάβασμα και ξεκούραση, προσωπική άθληση, και δεν σου κρύβω πως προπονούμαι ακόμα μέσα στο σπίτι με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων που πάντα ήταν δίπλα μου να με στηρίζουν.
Ας κάνουμε λοιπόν μία υπομονή, να ακολουθήσουμε τις οδηγίες που μας έχουν δοθεί, να μείνουμε σπίτι και να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε και τους γύρω μας».
