Ο ποδοσφαιρικός Ηρακλής δεν είναι πλέον στο σημείο μηδέν, αλλά είναι σε πολύ χειρότερη μορφή, καθώς ο κόσμος είχε αρκετά ερωτήματα για το θέμα ΑΦΜ του Άρη Παλαιοχωρίου, αλλά και άλλων ζητημάτων τα οποία συζητήθηκαν σε μια συνέλευση στην οποία δεν υπήρξε αρκετός κόσμος και αυτός που ήρθε εύλογα αναρωτήθηκε για μια επόμενη άγνωστη ημέρα.
Ο Ηρακλής βρέθηκε να μένει από προτάσεις, από πλάνα και εντελώς ξαφνικά δεν υπήρξε κάποια αντιπρόταση ή κάποιος άνθρωπος οικονομικά εύρωστος να δώσει ένα άλλο όραμα σε αυτό τον μεγάλο σύλλογο. Δυστυχώς η κατάσταση έφτασε στο όριο και το όριο ξεχείλισε με έναν αδιανόητο τρόπο. Την κριτική μέσα από τα social media τα οποία έφερναν την μια αντιπαράθεση μετά την άλλη και παράλληλα τις κατηγορίες κατά πάντων πάνω σε εγχειρήματα τα οποία δεν μπορούσαν να προχωρήσουν. Αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, τότε εκ των έσω δόθηκε η αυτοχειρία στην χείρα του Τομ Παπαδόπουλου και μετέπειτα στην πλήρη αβεβαιότητα.
Μετά απ’ όλα αυτά τα ναυάγια των επαφών και των ανθρώπων με πλάνο δίχως βιωσιμότητα έπεσαν στο κενό, ο Ηρακλής όμως δεν πενθεί, ούτε πρόκειται να καταστραφεί το ποδοσφαιρικό του τμήμα. Ίσως είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να συσταθεί μια επιτροπή να φέρει ανθρώπους όχι μόνο με οικονομικό κύρος, αλλά ανθρώπους που να μην είναι κομπάρσοι σε ένα θέατρο του παραλόγου, ούτε βιτρίνες για να αγοράζουν κάποιοι καλοθελητές.
Η ευθύνη η ίδια ανήκει στον ίδιο τον σύλλογο όπως αναφέραμε και πιο πάνω, όμως το γεγονός του φαύλου κύκλου φαίνονταν ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα το ποδοσφαιρικό τμήμα θα έφτανε στο τέλμα του. Για να σπρώξεις κάτι προς στο γκρεμό δεν χρειάζεται μόνο η φυσική βοήθεια, αλλά πρώτα απ’ όλα το λάθος το κάνει αυτός που δεν έλεγξε την μηχανή του, τα λάδια του και ούτω καθ’ εξής, γιατί μια μηχανή δεν αποτελείται μόνο από πλαστικό.
Ο Ηρακλής δεν πέθανε, ούτε πρόκειται να πεθάνει, απλά πρέπει να γίνουν άλλα πράγματα, άλλες ενέργειες και να αγκαλιαστεί ένα διαφορετικό εγχείρημα που δεν θα αποτελείται ξανά από ανθρώπους που δεν μπορούν να προσφέρουν σε τίποτα απολύτως, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια.
Το ίδιο συνέβη και στον μυθικό Ηρακλή, το τέλος του ήταν τραγικό και γεμάτο απίστευτο πόνο, αφού μέσω της προδοσίας της γυναίκας του φόρεσε τον δηλητηριασμένο μανδύα. Οι πόνοι του Ηρακλή ήταν τόσο φρικτοί, ώστε τρελάθηκε. Μάζεψε ξύλα και παρακαλούσε κάποιον να τον κάψει. Ο Φιλοκτήτης τότε τον λυπήθηκε και άναψε την φωτιά πάνω στην κορυφή του βουνού Οίτη, και ο Ηρακλής κάηκε ζωντανός. Ακόμη και σήμερα, η υψηλότερη κορυφή αυτού του βουνού ονομάζεται Πυρά.
Τελικά όμως ο Ηρακλής έγινε Θεός και έμεινε πάντα ως σύμβολο της δύναμης και της ανδρείας .
Ο ποδοσφαιρικός Ηρακλής πέρασε και αυτός πολλούς άθλους και γενικά σαν σύλλογος συνεχίζει και περνάει. Οι αγώνες κόντρα σε αυτούς τους άθλους μπορεί να μοιάζουν για κάποιους χαμένοι, αλλά αν δεν παλέψεις με όλη την δύναμη όπως ο μυθικός ήρωας δεν θα ξέρεις το αποτέλεσμα.
Όλοι μας δεν είμαστε σε καλύτερη ψυχική κατάσταση, μη βλέποντας κάποια προοπτική. Όλοι να είμαστε δίπλα στον σύλλογο γιατί έρχονται μεγάλοι αγώνες εντός και εκτός γηπέδων. Ο κόσμος θέλει διαφάνεια, αλήθειες και πάνω απ’ όλα πράξεις, όμως ο ίδιος ο κόσμος είναι αυτός που πρέπει να το κάνει αυτό από τις στάχτες του! Πολλές ιδέες, πολλά λόγια, αλλά οι πράξεις μετράνε.
Όλοι δίπλα στον σύλλογο που θέλουν πολλοί να τον δούνε διαλυμένο με άλλα μέσα και με στόματα που θέλουν να τον δούνε στην πυρά.
Ο Ηρακλής είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ!
Σαν iraklis-press24 δεν πήραμε μέρος σε αυτές τις ανακοινώσεις που έβγαιναν εκατέρωθεν, ούτε στο θέμα της επιλογής ΑΦΜ. Δεν θέλαμε να αναπαράγουμε ένα γεγονός το οποίο απλά ήταν σε μια επιφάνεια και μερικοί θέλησαν να πιαστούν από εκεί.
Δεν θέλαμε να μπούμε σε κανένα τρυπάκι αντιπαραθέσεων όπως γίνεται εδώ και καιρό, ούτε θα το πράξουμε στο μέλλον, ούτε και βέβαια θα γράφουμε μόνο για να συμπληρώνουμε ένα λεπτό σε μια καθημερινή ροή.
Η συντακτική ομάδα του iraklis-press24
